خاطره رسیدگی به یک صورت وضعیّت قطعی ۲

رسیدگی به صورت وضعیّت به همان نحوی که در بخش ۱ اشاره شد ادامه داشت. با اینکه پیمانکار مربوطه همکاری نمی کرد ولی من و همکارانم به رسیدگی صورت وضعیّت ادامه می دادیم.

بازی سرنوشت: سرنوشت بازی های عجیبی دارد که اکثراً در فکر آدمی نمی گنجد. یکی از این بازی ها هم دامنگیر مدیر عامل توسعه فرودگاه ها شد؛ همان دوست من که قرارداد رسیدگی به صورت وضعیّت را با ایشان امضا کرده بودم.

یک روز وزیر راه تصمیم می گیرند که با اکیبی از کارشناسان برجسته وزارت راه برای مأموریتی به شمال کشور سفر کنند که این دوست من هم جزو آن اکیب انتخاب می شوند. ولی حالتی پیش می آید که در هواپیمای انتخاب شده برای ایشان جا نمی ماند. ایشان از این موضوع ناراحت شده و تلاش زیادی میکنند بلکه ایشان هم در این پرواز در معیّت وزیر باشند ولی میسّر نمی شود. تا اینکه روز قبل از پرواز معاون وزیر بنا به دلایلی تصمیم می گیرند که این مسافرت را با ماشین سواری انجام دهند. و در بین راه از پروژه هایی هم بازدید به عمل آورند. در نتیجه در هواپیما یک نفر جا باز می شود. و به این دوست من زنگ می زنند که همان شب به فرودگاه بروند و سوار هواپیما بشوند، ایشان هم از اینکه به خواست خود رسیده اند خیلی خوشحال می شوند، غافل از اینکه سرنوشت رقم دیگری برای ایشان زده بود.

هواپیمای حامل وزیر و عدّه ای از بهترین شخصیّت ها و کارشناسان وزارت راه در نزدیکی های ساری سقوط می کند. متاسفّانه وزیر و همه همراهان ایشان که واقعاً همگی ازکارشناسان سرشناس و برجسته وزارت راه بودند از جمله همان دوست من همگی جان خود را از دست می دهند. این مسئله به طور کلّی روحیّه همه را خراب کرد و یک عزای عمومی واقعی و تأسف بار به وجود آورد. دراین میان موضوع جالب توجّه سرنوشت دوست من و معاون وزیر راه بود، که ایشان هم یک شخصیّت فوق العاده خوب و مومن برجسته بودند. ولی این بازی سرنوشت بود که می بایست ایشان زنده می ماندند وآن دوست من زندگی خودشان را از دست می دادند.

پس از آن ماجرا و گذشت برگزاری مراسم سوگواری، من و همکارانم به طور طبیعی کار رسیدگی به صورت وضعیّت را ادامه دادیم، و هر چه بیشتر پیش رفتیم متوجّه شدیم که به طور کلّی صورت وضعیّت قابل رسیدگی نمی باشد. لاجرم این موضوع را طی گزارشی به مسئول اداره اعلام کردیم.

ادامه دارد (خاطره رسیدگی به یک صورت وضعیّت قطعی – قسمت سوم)