در مورد انواع مصالح موجود در خاکبرداری ها و بستر راه که قابل استفاده می باشند از قبیل خاک نباتی، خاک رس، شن و ماسه مرغوب و یا کانی های دیگر چه باید کرد؟
آیا باید از آنها صرف نظر نمود (همان طوری که اکثراً اتفاق می افتد)؟ یا آنکه آنها را بازیافت نموده و مورد استفاده قرار داد؟
نادیده گرفتن این مصالح که میتوانند جزو ثروت کشور محسوب شوند چقدر منطقی می باشد؟
بطور مثال می توان در زیربه آنها اشاره ای کرد.
خاک رس : باتوجه به ارزش این خاک در مصارف صنعتی از قبیل کوزه گری، آجرپزی، کاه گل پشت بام ها و اندود کاهگل دیوارها, که در گذشته معمول بوده و امروزه تقریباً منسوخ شده است ولی یکی از با ارزشترین اندوده ها بوده است بخصوص ازنقطه نظر عایق بودن آن و و.جود انرژی موجود در آن که در محیط ایجاد می کند ، که متاسفانه امروزه فراموش شده است ،وهمینطوردرملات هاوگاشی کاری برای نگهداری کاش درزمان اجراوغیره.
از طرف دیگر خاک رس موجود در بستر راه به ضرر جاده می باشد بدلیل اینکه خوب کمپاکت نمی شود واگر نخواهیم آنرا برداشت کنیم بایستی شخم بزنیم وبا مصالح مرغوب مخلوط نموده وبعداً بکوبیم که خود این مسئله کلی هزینه بر می باشد. پس بهتر است که آنهارا از بستر جمع آ وری کرده ودر جای خود به مصرف برسانیم.
خاک نباتی: با توجه به ارزش آن در مصرف کشاورزی ، باغبانی ، پرورش گل وغیره انصاف نیست گه این خاک با ارزش در خاکبرداری ها تواءم باخاکبرداری برداشته شده ودور ریخته شود ویا این که در بستر راه باقی بماند . که آنهم ضررهای خودش را دارد اولاً این که خوب کمپاکت نمی شود دوم اینکه ممکن است ریشه علف هائی که خیلی مقاوم بوده وحتی درزیر فشار وارد شده هم رشد می کنند وجود داشته باشند که بعدها صدمات ریادی به جاده وارد می کنند. باید توجه کرد که این خاک خیلی باارزش می باشد وبه روایتی برای تولید هر یک میلیمتراین خاک یک میلیون سال زمان نیاز دارد.
شن و ماسه مرغوب : که در روسازی جاده ، درساختن بتون ، آسفالت ، بلوک زنی ومصارف دیگر بکار می رود بایستی در خاکبرداری ها جداگانه برداشت شده ودر جای دیگری دپو گردد. اگر این مصالح در بستر راه هم موجود باشد بازهم بهتر است ازبستر راه برداشته شده وجای آن خاک معمولی جایگزین کرده واز آن مصالح استفاده بهینه شود .
علاوه بر موارد یادشده ممکن است مصالح با ارزش دیگری ازقبیل سیلیس ها ویا کانی های دیگر وجود داشته باشند که بایست به آنها توجه کرده وبسادگی از آنها نگذشت .
